Miejski Zespół Szkół nr 1 w Gorlicach

Zapraszamy uczniów klas I- III do udziału w Szkolnym Konkursie Plastycznym „Jan Paweł II - Przyjacielem przyrody”.  Zadaniem Uczestnika Konkursu jest wykonanie pracy plastycznej ukazującej zamiłowanie Jana Pawła II do ojczystej przyrody.

Rok 2020 został uchwalony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Rokiem Jana Pawła II. W maju przypada 100. rocznica Jego urodzin. Karol Wojtyła był miłośnikiem ojczystej ziemi i przyrody. Spotykał się z nią i podziwiał jej piękno, uwielbiał wędrówki górskie i kajakowe, jeździł na nartach. Już w dzieciństwie krajobraz Beskidów kształtował wrażliwość na przyrodę przyszłego papieża. Później, w młodości, pod opieką ojca doświadczał radości i zachwytu w wychodzeniu na szczyty górskie, poznawał przyjemność wysiłku fizycznego i uczucia zmęczenia w wędrowaniu. W latach pracy jako duszpasterz, losy zaprowadziły Go w inne polskie regiony geograficzne: krainy jezior, wzgórz i innych gór. Jan Paweł II nie krył swojej miłości do ojczyzny i często dawał temu wyraz:

„Tu z wyjątkową mocą zdaje się przemawiać błękit nieba, zieleń lasów i pól, srebro jezior i rzek. Tu śpiew ptaków brzmi szczególnie znajomo, po polsku.

Piękno tej ziemi skłania mnie do wołania o jej zachowanie dla przyszłych pokoleń. Jeśli kochacie tę ojczystą ziemię, niech to wołanie nie pozostanie bez odpowiedzi!”

/Papieskie eko – przesłanie do Polaków, Liturgia Słowa – Zamość 1999r./

DBAJ O ZDROWIE SWOJE I BLISKICH     #ZOSTAŃ W DOMU

Kilka rad:

Dbaj o higienę i zdrowe nawyki.

Wprowadzaj nowe nawyki w tym higieniczne, żywieniowe i zdrowotne. Myj ręce częściej, niż do tej pory. Dbaj o dostarczenie niezbędnych witamin, ucząc się tym samym nowych sposobów na przygotowywanie zdrowszych posiłków. Znajdź codziennie w domu czas i miejsce na regularne ćwiczenia fizyczne. Dostosuj te ćwiczenia do możliwości w swoim domu i swojej kondycji.

Dbaj o wzajemne relacje.

Dbaj o kontakt z rodziną, przyjaciółmi. Korzystaj z możliwości nowych technologii takich narzędzi jak telefon, laptop (skype, mail), by móc dzielić się na bieżąco swoimi odczuciami i wiedzą. Otaczaj się lub poszukuj osób, które będą dla Ciebie wsparciem lub Ty dla nich. Dzięki temu będziesz mógł doceniać innych i siebie, zadbasz o ciągłość kontaktów w tym trudnym czasie.

Naucz się radzić ze stresem i emocjami.

To co wyobrażamy sobie na temat danej sytuacji i to co myślimy o sobie może nasilać odczuwanie stresu lub go zmniejszać. Wpływ myśli na nasze emocje jest bardzo silny, dlatego mogą krępować nasze działania,  wzbudzać lub też nasilać w nas lęk. Ważne jest by skupiać się na pozytywnym myśleniu, na faktach oraz na poszukiwaniu rozwiązań, które mogą pomóc w radzeniu sobie ze stresem.

Poszukuj możliwości na relaks.

Zastanów się co sprawiło by Ci przyjemność i staraj dostarczać sobie tych przyjemności na co dzień. Może powrót do ciekawej lektury, ulubionej muzyki albo ćwiczenia relaksacyjne. Zastanów się jakie inne przyjemności domowe możesz włączyć w codzienne życie, dzięki temu zatrzymasz i skupisz myśli na tych przyjemnościach, złapiesz oddech i poczujesz odprężenie.

Poszukuj wsparcia.

Jeśli jest to zalecane lub jeśli sam czujesz, że potrzebujesz wsparcia, to szukaj pomocy. Może być to telefon do przyjaciela, sąsiada, rodziny, bądź wsparcie specjalistyczne. Dzięki temu będziesz czuł, że nie jesteś sam, że są osoby, które potrafią Ci pomóc w tym czasie.

Bądź życzliwy i dobry dla siebie i innych.

Okazuj empatię sobie i innym. Wykorzystaj ten czas, by zatrzymać się na chwilę i zastanowić się co jest ważne, czego potrzebuję, co sprawia mi radość, jak mogę wspierać innych i siebie w tym trudnym czasie. Jakie dobre słowo mogę przekazać drugiej osobie. Okazuj wdzięczność, doceniaj to co potrafisz i masz. Dzięki temu skupisz się na rozumieniu, przeżywaniu i okazywaniu emocji.

Rozwijaj zainteresowania i pasje.

Skup się na swojej pasji, którą możesz wykonywać w domu - może być to malowanie, śpiew, pisanie wierszy. A może to dobry czas, by nauczyć się czegoś nowego co do tej pory było dla Ciebie interesujące, ale zawsze brakowało czasu? Wykorzystaj ten czas na rozwój swoich zainteresowań, dzięki temu możesz odkrywać jeszcze większą radość z tego co potrafisz i czym możesz się podzielić.

Rozwijaj umiejętności.

Praca zdalna, nowe zadania w codziennej pracy  mogą przysporzyć wiele stresu. Wykorzystaj ten czas na rozwój nowych umiejętności i kompetencji, poszukaj nowego sensu tego co robisz. Dzięki temu możesz skupić Twoją uwagę na celu, zwiększyć motywację do działania i dać sobie więcej możliwości.

Pamiętaj, by w tym czasie darzyć siebie i innych spokojem, dobrym słowem, które są bardzo ważnym elementem wsparcia.

                                                                                                                                                                                                       A.Stasiowska

STRES to stan mobilizacji organizmu, który pojawia się w sytuacji trudnej. Sytuacja jest trudna wtedy, gdy Ty ją tak oceniasz. Niejednokrotnie jest ona wytworem Twojej psychiki, nie zawsze słusznych wyobrażeń i przewidywań.

OBJAWY SILNEGO STRESU

PSYCHICZNE :                                                             

• niepokój, strach, przerażenie
• gniew
• pustka w głowie
• pogorszenie się pamięci
• trudności w koncentracji uwagi i w podejmowaniu decyzji
• poczucie bezradności
• kłopoty ze snem

FIZJOLOGICZNE :

• płytki przyśpieszony oddech
• przyśpieszone tętno
• skoki ciśnienia
• wzrost napięcia mięśniowego
• odczucie chłodu lub gorąca
• pocenie się
• kłopoty żołądkowe.

Większość z tych objawów jest przykra, dlatego staramy się ich unikać. Jednak niektórzy dopiero po pewnym poziomie stresu dobrze funkcjonują. Każdy z nas wie, jaki poziom stresu skutecznie go mobilizuje, a jaki działa destrukcyjnie. Ciało i psychika są ze sobą ściśle sprzężone. Obciążenie jednej z tych sfer przenosi się na drugą. Dlatego zmęczenie fizyczne, choroby, infekcje i urazy mogą osłabić psychikę. Ciężkie przeżycia psychiczne mogą obniżyć odporność na infekcje, sprzyjać chorobom.

Przewlekły lub powtarzający się stres może powodować choroby, warto zatem uczyć radzenia sobie ze stresem. Skuteczne zmaganie się z nim wzmacnia nas, uodparnia.

TYPOWE STRATEGIE RADZENIA SOBIE ZE STRESEM

SKONCETROWANE SIĘ NA PROBLEMIE – podejmowanie prób zrozumienia istoty problemu, szukanie rozwiązania go lub pomocy w jego rozwiązaniu.

SKONCETROWANE SIĘ NA EMOCJACH – nastawienie na redukcję napięcia towarzyszącego stresowi: płacz, krzyk, izolowanie się, gwałtowne ruchy będące próbą wydatkowania nagromadzonej energii (uderzanie pięścią w stół, trzaskanie drzwiami).

SKONCENTROWANE NA UNIKANIU – zajmowanie się czymś, co pozwala odwrócić uwagę od źródła stresu  (czytanie książki, porządkowanie w szafie).

JAK UCHRONIĆ SIĘ PRZED STRESEM I RADZIĆ SOBIE Z JEGO SKUTKAMI ?

Kilka rad:

• dbaj o odporność organizmu poprzez zdrowy styl życia, prawidłowe odżywianie się, dbanie o sprawność fizyczną,
• dostrzegaj dobre strony rzeczywistości,
• dostrzegaj swoje dobre strony i swoje możliwości,
• staraj się panować nad sytuacją, przewidywać ją i być gotowym na wszystko,
• nie bądź sam, rozmawiaj, pomagaj i proś o pomoc,
• nie bój się objawów stresu, naucz się radzić sobie z nimi i przeciwdziałać im,
• znajdź swój sposób na wyhamowanie emocji: ćwiczenia relaksujące, szczerą rozmowę z przyjacielem,
• korzystaj z tego co Cię cieszy, co Cię bawi – wówczas z większą energią przystąpisz do rozwiązywania problemów.

Buduj pozytywny obraz własnej osoby.

Wysoka samoocena, wiara we własną skuteczność i przekonanie o tym, że ma się wpływ na rozwój wydarzeń, sprzyjają radzeniu sobie ze stresem.

Stres nie jest ani dobry ani zły. To Ty mu nadajesz znaczenie.

Jeśli to on Cię niszczy, jest zły,  jeśli to Ty go pokonujesz, może być dobry.

Wsparcie psychologiczne dla rodziców i uczniów w sytuacjach kryzysowych można uzyskać kontaktując się telefonicznie pod nr 18 353 72 55 w godzinach pracy Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej od 9.00 do 17.30.

Drodzy uczniowie klas I-III - wychowankowie świetlicy

Wychowawcy świetlicy organizują dla Was  konkurs pt. „Koronawirus #zostań w domu#”. Szczegóły konkursu znajdziecie w zakładce: MATERIAŁY DLA UCZNIÓW/świetlica/ZASADY KONKURSU. 

Powodzenia

Miłej zabawy

ZASADY BEZPIECZNEGO KORZYSTANIA Z KOMPUTERA I INTERNETU

Rozsądne korzystanie z komputera nakazuje nam stosować pewne środki ostrożności, co ma wpływ na nasze zdrowie:

• Bardzo ważna jest odpowiednia postawa aby chronić mięśnie i stawy, powinniśmy upewnić się, że nasze łokcie są ustawione pod kątem 90 stopni, a krzesło, na którym siedzimy ma dobre oparcie dla pleców.
• Jeżeli to możliwe, ustaw monitor w odległości 60 cm, ponieważ to ułatwi naszym oczom koncentrację.
• Rób regularne przerwy aby dać odpocząć oczom i rozciągnąć ciało.
• Kiedy korzystasz z komputera upewnij się, że twoje oczy znajdują się w jednej linii z górną krawędzią obudowy monitora. Jeżeli monitor znajduje się zbyt nisko, przez to będziesz wyciągać i nadwyrężać szyję, co spowoduje ból.
• Jeżeli z tego komputera korzysta kilku użytkowników, sprawdź, czy monitor jest umieszczony na odpowiedniej wysokości przed tobą, zanim zaczniesz pracę na komputerze.

Poznaj bezpieczny internet – www.sieciaki.pl

Jedną z niewielu metod redukujących lęk u dzieci są, obok zabawy, baśnie i bajki. Bajka terapeutyczna jest utworem adresowanym do dzieci, głównie w wieku od 4 do 9 lat, w którym świat jest widziany z dziecięcej perspektywy; występują tam czarodziejskie postacie, ale inaczej niż w baśni - magia rzadko pomaga rozwiązywać trudne sytuacje. Celem bajek terapeutycznych, które opierają się zawsze na założeniach określonego kierunku psychoterapeutycznego, jest uspokojenie, zredukowanie problemów emocjonalnych i wspieranie.

Można wyodrębnić następujące rodzaje bajek terapeutycznych: relaksacyjną (której głównym celem jest uspokojenie dziecka, zwłaszcza na podstawie wizualizacji), psychoedukacyjną oraz psychoterapeutyczną.

Niektóre łącząc elementy charakterystyczne dla poszczególnych rodzajów bajek, wyodrębniają także bajkę relaksacyjno – terapeutyczną.

Celem bajek psychoedukacyjnych i psychoterapeutycznych jest redukcja lęku powstałego w wyniku negatywnego doświadczenia, czy też na skutek niewłaściwej stymulacji wyobraźni oraz niezaspokojonych potrzeb, jednocześnie osamotnieniu. W bajce, która ma zredukować ten lęk, należy skoncentrować się na stworzeniu atmosfery ciepła, bezpieczeństwa, którą zapewnią postacie tam występujące, oraz poczucia, że jeden z bohaterów będzie zawsze blisko, zawsze gotowy do pomocy. Świadomość, że ktoś jest stale obecny, zwiększa poczucie bezpieczeństwa, podobnie jak posiadanie amuletów chroniących przed zagrożeniem. I dlatego silny bohater bajkowy może spełniać tę samą rolę. Niezaspokojenie potrzeby miłości rodzi lęk przed porzuceniem, odrzuceniem. W bajce redukującej ten lęk należy zwrócić szczególną uwagę na przedstawienie argumentów, że bohater jest wart miłości i że na pewno ją zdobędzie, upewnienie lub zastępcze danie miłości jest sposobem na jego redukcję. Przy niezaspokojonej potrzebie akceptacji rodzi się poczucie bycia gorszym, mniejszej wartości, także odrzucenie, brak miłości powoduje powstawanie lękowego obrazu samego siebie. W bajce, która ma za zadanie zredukować ten lęk, dziecko musi znaleźć nie tyle bohatera bez skazy, ale takiego, który pokonuje rozmaite przeszkody, osiąga sukces, zwycięża wszystkich, budzi podziw, akceptację i szacunek.     

BAJKA RELAKSACYJNA

Bajka relaksacyjna posługuje się wizualizacją w celu wywołania odprężenia i uspokojenia. Akcja takiej bajki toczy się w miejscu dobrze znanym,  a opisywanym jako spokojne, przyjazne i bezpieczne; takie jest też w percepcji dziecka. Bajka taka ma wyraźny schemat; bohater opowiadania obserwuje  i doświadcza wszystkimi zmysłami miejsca, gdzie odpoczywa. Ponieważ dzieci uwielbiają fabułę, można wprowadzić jakieś postacie, ale przebieg spotkania nie może być dynamiczny.
Sugestie osoby prowadzącej powinny zawierać trzy struktury: słuchową, wzrokową i czuciową. Struktura słuchowa służy do wywołania efektu w rodzaju: słyszysz szum drzew; wzrokowa: widzisz fale z wolna przybijające do brzegu;
a czuciowa: wchodzisz na szczyt góry.

Relaksacja to systematyczne i celowe odprężanie mięśni mające charakter postępujący, tak że osiąga się coraz głębszy poziom. Zmniejszając napięcie mięśniowe, aktywizujemy część układu nerwowego i powodujemy, że naczynia się rozszerzają, a całe ciało harmonijnie pracuje. Budujemy w ten sposób przeciwwagę dla pobudzenia. Im relaks głębszy, tym łatwiej o uspokojenie, odprężenie i lepsze samopoczucie. Zmartwienia, lęki, usuwają się na dalszy plan, wewnętrznie spokojni szybciej uporamy się z trudnościami.

Przed opowiadaniem bajki osoba prowadząca wprowadza dzieci w stan rozluźnienia, mówiąc: teraz posłuchamy bajeczki, usiądź wygodnie, jeszcze wygodniej, posłuchaj swego oddechu, możesz przymknąć oczy, wszystkie dźwięki oddalają się. Osoba opowiadająca bajkę relaksacyjną sama musi być odprężona, nie może odczuwać napięcia. Musi wyrównać swój oddech i rytmicznie, cichym głosem podawać tekst. Należy to uprzednio wiele razy przećwiczyć, by pamiętać o zsynchronizowaniu oddechu, utrzymaniu rytmu i stosowaniu przerw. Przerwy powinny być tak długie, jak wypowiadana myśl. Dobrze, jeśli wypowiadanym słowom towarzyszy uspokajająca muzyka. Muzykoterapia dodatkowo wzmocni efekt relaksacji.

Przykładem bajek relaksacyjnych adresowanych do dzieci przedszkolnych i będących w wieku wczesnoszkolnym mogą być także bajeczki zamieszczone poniżej.

PRZYKŁADY BAJEK RELAKSACYJNYCH

Bajka relaksacyjna nr 1

Mały kotek samotnie wracał ze szkoły. Ciągnął łapkę za łapką wolno, jakby ospale. Był smutny, nic go nie cieszyło, czuł się bardzo nieswojo. Niechętnie prychał na inne przechodzące obok zwierzęta. Nagle nadleciał malutki motylek i nad samym nosem kotka zrobił okrążenia, jedno, drugie, trzecie. Chyba mi się przygląda – pomyślał kotek i łapką próbował odgonić motylka. Ale ten wcale nie odlatywał, tylko krążył, krążył i jak samolot kreślił znaki w powietrzu. Kotek patrzył i patrzył, jak zaczarowany, w piękny lot motyla. A ten wzbił się wyżej, jakby chciał dolecieć do słońca, i nagle znikł mu z oczu za wysokim ogrodzeniem. Zaciekawiony kotek zbliżył się do płotu, wdrapał się po deskach i znalazł się w ogrodzie. Rozejrzał się dookoła. Było tam tak pięknie, rosły wysokie owocowe drzewa sięgające koronami do nieba, a małe krzaczki, jakby przy nich przycupnięte, trzymały się ich jak maminej spódnicy. Rosły też kolorowe kwiaty, które jak dywan pokrywały cały ogród. Kotek poczuł zapach ziemi, kwiatów, krzewów i drzew. Pociągnął mocno noskiem i zapach jak fala, jakby ramionami, objął go. Kotek położył się na trawie  i oddychał miarowo, równo i spokojnie. Przetarł oczy, podłożył łapki pod głowę, wyciągnął całe ciałko, było mu bardzo wygodnie. Leżał teraz i odpoczywał. Poczuł senność. Słonko wysyłało swe promyki na ziemię, by pogłaskały każdy kwiatek, każdy listek i każdą roślinkę. Kotek poczuł przyjemny dotyk ciepłych promieni. Zamknął oczy. A promyczki jeden po drugim głaskały go, przyjemnie ogrzewając. Po chwili pojawił się delikatny wiaterek, który kołysał listki i gałęzie, jakby do snu. Pochylił się nad kotkiem i też go kołysał, trzymając w swoich ramionach. Kotek poczuł, jak wiaterek przesuwając się teraz po nim od głowy do łap, do pazurków samych, z wolna uwalnia go od smutków, i jeszcze raz, i jeszcze delikatnie przesuwając się od głowy w dół ciałka, zabiera z sobą całe niezadowolenie. Kotek poczuł się tak dobrze, poczuł się spokojny, jakby obmyty ze wszystkich swoich dużych i małych zmartwień. Otworzył wolno oczka i popatrzył na chmurki, które płynęły po niebie, nie spiesząc się, leniwie, nie przeganiając się, zgodnie. Płynęły i płynęły, a wiatr wolno je popychał. Kotkowi było tak dobrze. Nagle jedna mała kropelka spadła mu na nos. Co to ? - zdziwił się. Rozejrzał się dookoła i zobaczył, jak kwiatki wyciągają swoje małe główki do kropli deszczu, zupełnie jak on pyszczek do miseczki z mlekiem. Usiadł na trawie. Przeciągnął się. Kropelki deszczu wolno, lecz miarowo spadały na spragnione roślinki. Wraz z tym delikatnym deszczem wróciła mu siła. Wstał, otrząsnął futerko, uśmiechnął się do siebie zadowolony. Pora iść do domu - pomyślał. Ale dziwną przeżyłem przygodę w tym ogrodzie, gdzie przyprowadził mnie motylek. Wrócę tu jeszcze - obiecał sobie - tu jest tak pięknie i spokojnie. Wyprężył się do skoku i jednym zamachem przeskoczył płot. Radośnie machając ogonem, wracał do domu.

Bajka relaksacyjna nr 2

Mama prowadziła małego wróbelka do szkoły. Szedł tam dzisiaj pierwszy raz. Czego ja się będę uczył ? - zastanawiał się. Wszystkiego, co przyda ci się w życiu - odpowiedziała tajemniczo mama, ale on tylko pokręcił łebkiem, bo w dalszym ciągu nic nie rozumiał. O, już jesteśmy - powiedziała mama., gdy stanęli pod wielkim dębem, naokoło którego było już wiele mam ze swoimi pociechami. Panował gwar nie do opisania. Nagle pojawiła się wielka pani Wróbel, nauczycielka w okularach na dziobie, i powiedziała donośnym głosem: Witam wszystkich nowych uczniów na pierwszej lekcji nauki fruwania ! Zwracając się do mam, dodała: Dzisiaj wasze pociechy już samodzielnie przylecą do domu, nie potrzebujecie po nie przychodzić.
A teraz proszę mnie zostawić z dziećmi, bo chcę rozpocząć lekcję. Rozległo się ciche klap, klap, klap. To dźwięk, jaki wydają dzioby, gdy dotykają się przy pożegnaniu. Po chwili mamy wróbelków odleciały. Nauczycielka podchodziła do każdego z uczniów i pomagała mu się dostać na gałązkę dębu. Kiedy ostatni już był na drzewie, pani powiedziała: - Proszę położyć się na brzuszku wygodnie, o tak, jak najwygodniej. Rozkładamy szeroko skrzydełka, oddychamy wolno, spokojnie. Przywieramy całym ciałem do drzewa. Czujemy zapach kory, miły powiew wiatru, odpoczywamy. Oddychamy miarowo i spokojnie. Wyobraźcie sobie, małe wróbelki, że powiew mógłby was unieść w powietrze tak, jak unosi liście. Czujecie się wspaniale. Proszę lekko poruszać skrzydełkami, raz, dwa, wolniutko, a teraz troszkę szybciej, raz, dwa. - Skrzydełka małego wróbelka jak skrzydełka latawca lekko poruszały się. - Odpychamy się nóżkami od gałązki i płyniemy w powietrzu, płyniemy razem. - Nasz wróbelek poczuł, że skrzydełka same go unoszą. Obok niego,z boku i z tyłu, i nad nim fruwały inne wróbelki. Poruszał lekko skrzydełkami i wzbijał się w górę, w błękit nieba. Czuł się tak lekko i swobodnie, było mu tak przyjemnie ! Popatrzył w dół, wznosił się nad zielonymi koronami drzew. Dookoła rozciągał się piękny park. Nie spiesząc się, w ślad za nauczycielką leciał w górę, do słońca. Ciepłe słoneczko wychyliło się zza chmurki i ciekawie spoglądało na wróbelki. Posłało promyczek, który ciepłym dotykiem przyjemnie go pogłaskał. Wróbelek wznosił się w górę, wyżej i wyżej. Czuł się lekko i swobodnie. Teraz przelatywał nad łączką, zatoczył koło, jedno, drugie i wolniutko sfruwał w dół. Był nad małym strumyczkiem, przy brzegu którego wygrzewał się na słoneczku zajączek. Sfrunął jeszcze niżej, nad samą taflą wody, zobaczył kolorowe rybki, jak wolno płynęły z nurtem, usłyszał, jak kumkają żabki: kum, kum, rozmawiając między sobą. Poczuł zapach łąki, kwiatów. Wciągał głęboko ten zapach w siebie. Sfrunął nad brzegiem strumyka, usiadł na małym kamyczku, nachylił się i napił wody. Była zimna i orzeźwiająca. Posłuchał szemrzącego strumyka. Odpoczywał. Wiatr lekko muskał mu piórka. Postanowił zamoczyć łapki, wszedł do wody, popryskał się nią troszeczkę, jak to wróbelki mają w zwyczaju. Otrząsnął się i tysiące kropelek spadło na spragnione wody roślinki. Zrobił to raz i drugi, pokropił wszystkie kwiatki dookoła. Poczuł się rześko, czuł, że wstępuje w niego razem z tą zimna woda energia. Nagle usłyszał głos nauczycielki: - Pora wracać ! - Znowu rozpostarł skrzydła i z niezwykłą siłą wzniósł się wysoko, wysoko. Wzbijał się szybko, wznosił się jak samolot i krążył w powietrzu pełen sił i radości, że potrafi fruwać. Tak skończyła się pierwsza lekcja nauki fruwania w szkole dla wróbelków. Jeśli będziecie chcieli wrócić, to możemy to zrobić jutro i zobaczyć, czego jeszcze uczą się ptaszki w swojej szkole.

W efekcie stosowania bajek relaksacyjnych, gdzie położony jest nacisk na wizualizację, można osiągnąć trwałe pozytywne rezultaty, jeśli zajęcia te są prowadzone systematycznie. Przeznaczone są głównie dla dzieci w wieku od 3 do 9 lat. Starsze mogą uczyć się i relaksacji, i wizualizacji jak samodzielnych sposobów obniżania niepokoju. Koniecznym warunkiem relaksowania dzieci w ten sposób jest akceptacja przez niego tej formy zajęć. Dzieci bardzo pobudzone mogą na początku protestować i dlatego dla nich można, indywidualnie dostosowując technikę, włączać nowe elementy fabuły, które jednak nie mogą dramatyzować sytuacji. Można wspomagać się muzyką lub zajęciami rytmicznymi, przygotowując dzieci do tego rodzaju bajek. Malowanie obrazów słowami daje uspokojenie, a później i umiejętność posługiwania się takimi obrazami w celu samouspokojenia, znalezienia wewnętrznej harmonii.

TRZECIOKLASIŚCI WALCZĄ O TYTUŁ

MISTRZA I WICEMISTRZA ORTOGRAFII

W naszej szkole od września 2019 r. organizowany jest przez panią Ilonę Rzącę-Kosiek Szkolny Konkurs Ortograficzny. Wychowankowie z klasy 3a, 3b i 3c  walczą o zdobycie tytułu MISTRZA i WICEMISTRZA ORTOGRAFII. Uczestnicy konkursu dotychczas napisali już cztery dyktanda etapowe. W kwietniu zostanie przeprowadzone dyktando półfinałowe, z którego wyłonimy kandydatów do dyktanda finałowego. Ostatnie konkursowe dyktando odbędzie się w maju i wówczas poznany dwóch trzecioklasistów, którzy otrzymają dwa zaszczytne tytuły MISTRZA i WICEMISTRZA ORTOGRAFII. Za wszystkich uczestników trzymamy mocno kciuki i życzymy powodzenia! Rozstrzygnięcie konkursu już niebawem.

I. Rz.

_{W dniach 2-4 marca 2020 roku odbył się XIX Szkolny Konkurs Recytatorski  dla uczniów klas I – III.}

_{Wzięło w nim udział  29 uczestników.}   

_{Komisja konkursowa w składzie:}

_{Renata Foryś – nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej     /klasy I-III/}   

_{Danuta Wrona –  nauczycielka języka polskiego, bibliotekarka   /klasy I i III/}  

_{Ilona Rząca - Kosiek  -  nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej    /klasy II i III/}   

_{wyłoniła laureatów.}

_{W kategorii klas pierwszych:}

_{I miejsce – Piszczek Samuel kl. Ia}

_{II miejsce – Grądalska Sara kl. Ic}

_{III miejsce – Piecuch Anna kl. Ib}

_{W kategorii klas drugich:}

_{I miejsce – Piecuch Magdalena kl. IIb}

_{II miejsce – Jaracz Gabriela kl. IIa}

_{III miejsce – Baczyński Brunon kl. IIa}

_{W kategorii klas trzecich:}

 _{I miejsce – Majcher Emilia kl. IIIb}

_{II miejsce – Święs Maja kl. IIIb}

_{III miejsce – Marszałek Nikola kl. IIIb}

_{Laureaci otrzymali pamiątkowe dyplomy. Nagrody zostaną wręczone na  koniec roku szkolnego 2019/2020, zgodnie z regulaminem nagradzania uczniów  klas I – III.}    

GALERIA ZDJĘĆ

_{Renata Foryś}